Hallo allemaal,

Zoals sommigen al wel weten en zoals jullie aan mijn titel kunnen zien heb ik een punt gezet achter mijn exchange jaar in Amerika. Ik heb er nog steeds erg veel moeite mee. Iets waar ik zoveel moeite voor heb gedaan om het mogelijk te maken eindigd op vrijdag 6 november om 10:57 am. We rijden hier om 5.30 am weg uit Tacoma onderweg naar Portland (Oregon) een eind verder op. Ik vlieg dan vanuit Portland naar Chicago en vanuit daar maak ik de overstap en vlieg ik terug naar Nederland. Ik land zaterdag ochtend om 09:20 am in Amsterdam.

De reden waarom ik deze beslissing heb genomen is omdat het met mijn gezondheid gewoon slecht gaat. Daarnaast heb ik niet veel kracht meer over, mijn energie is namelijk door vier verhuizingen in twee maanden aardig opgeraakt. Ik vind het erg moeiljk dat ik moet opgeven vanwege mijn gezondheid aangezien ik het zelf graag anders had gezien. Daarnaast konden ze mij hier niet vertellen hoe lang het nog gemiddeld zal duren voordat ze een nieuw gezin zouden vinden. Ik verblijf hier nu precies drie weken en zijn we jammer genoeg niet verder gekomen wat voor mij ook een van de redenen is geweest om te stoppen. Ook ging ik deze 3 weken niet naar school en daardoor zijn er veel dingen in mijn hoofd rond gegaan wat mij erg aan het twijfelen heeft gebracht. Dat heeft mij veel energie gekost.

Sommige mensen begrijpen het en sommige mensen zullen het ook niet begrijpen. De tweede belangrijke reden dat ik ben gestopt is vanwege mijn energie. Sommigen denken dat dit alleen slaap is dat heb ik gemerkt. Was het maar zo, dan was het in ieder geval makkelijker geweest. Ik kies er niet zomaar voor om mijn droom niet volledig waar te maken en terug te keren naar huis. Zoals ik al eerder zei, ik had het graag anders gezien. Heel graag zelfs. Ik heb het gewoon niet getroffen en dat doet pijn.Uiteindelijk moest ik voor mij zelf een punt zetten. Tot hier en niet verder zodat ik niet helemaal tot aan de enkels afgeknapt ben. Het gaat namelijk niet als je je niet goed voelt, slecht eet en drinkt. De enigste maaltijd dat ik at op een dag was het avondeten en daarvoor een paar m&m's of niks en daar hield het mee op. Ik noem het geen opgeven meer aangezien ik veel geleerd heb over mezelf en alles geprobeerd heb wat ik nog kon. Helaas houdt het dan hier voor mij op.

Ik ben er ook achter gekomen hoe belangrijk mijn ouders voor mij zijn. Ik dacht dat het af en toe een rotzooi van papieren was op de eettafel van mijn vader maar dat valt allemaal nog reuze mee! Of als ik mij moeder hoorde zeggen wat is het toch een zooitje hier in huis. Nou mam als je dat al een zooitje vind omdat je een keer geen tijd hebt gehad om iets op te ruimen dan kan ik je echt een ding vertellen dat stelt echt nog helemaal niks voor! Het lijkt wel als we smetvrees hebben zo schoon en opgeruimd is het eigenlijk! Ik ben mijn ouders en vrienden erg dankbaar dat ze mij in deze moeilijke periode altijd hebben gesteund! Ik kan aan de ene kant niet wachten om weer lekker in mijn eigen schone huis te zijn want het is wel heel erg anders hier dan met wat ik gewend ben dat is wel een van de cultuurverschillen die ik echt heb gemerkt.

Ik ga mijn laatste familie en mijn twee tijdelijke families echt missen en ook zeker mijn vrienden op school die ik in deze korte tijd heb leren kennen maar ook weer snel moest verlaten aangezien ik nu 2 uur verder op zit. Daarnaast zal ik de andere exchange studenten die ik heb ontmoet tijdens de exchange meeting erg missen. Gisteren zijn er nog 2 exchange studenten uit Indonesië en Egypte uiteen andere plaats speciaal naar mijn huis gekomen om nog gedag te zeggen want het zal waarschijnlijk nog heel erg lang duren voordat ik hen ooit weer zal zien.. Wat ik ook zeker ga missen is de taal! Ik vind het namelijk veel mooier dan de Nederlandse taal. Ik vind ik het wel heel erg jammer dat ik weinig van een High School ervaring mee heb kunnen maken want dat is wel een van de redenen waarvoor ik ben gekomen. Ik heb in totaal 26 schooldagen gehad. Ik ben dus veel meer aan het verhuizen geweest en het zitten in huis niks doen dan dat ik uiteindelijk op school heb gezeten. Dit vind ik erg jammer maar hier viel/valt niks meer aan te veranderen.

Daarnaast is het een erg raar afscheid. Ik ben nu twee uur van mijn eerste Amerikaanse woonplaats af en is het dus niet meer mogelijk om daar naar toe te gaan. Ik kan opnieuw geen afscheid nemen van mijn vrienden en mijn tweede familie dit is wel moeilijk maar het is niet anders. Als ik thuis ben ga ik gezellig met hen skypen of facetimen in plaats van mijn Nederlandse familie en vrienden. Ik geloof dan maar in deze quote,never say goodbye because goodbye means forever! Iwill see you again, this is not where it ends, I will carry you with me, till I see you again!

Ik ben nu al wel een tijd weg uit Nederland en daar ben ik wel trots op aangezien ik nog nooit zolang zonder mijn familie en vrienden ben geweest. Ik heb mijn koffers al zo goed als ingepakt alleen zijn ze waarschijnlijk veelste zwaar.. Ik kan ze hier namelijk niet wegen dus dat zien we op het vliegveld wel weer. Ik ben mijn begeleidster dankbaar aangezien zij mij het gevoel gaf dat ze mij problemen wel begreep. Ze heeft mij geholpen met alles en ze heeft het ook mogelijk gemaakt dat ik toch nog naar een grote stad ben geweest en ik het dus zo nog een beetje met een mooie herinnering kan afsluiten. Daar ben ik haar erg dankbaar voor! Als het allemaal goed verloopt ben ik zaterdag middagweer lekker thuis en zie ik jullie snel weer in het echt!

It hurts to let go, but sometimes it hurts more to hold on

Heel veel liefs uit Amerika en tot gauw!

Sophie